.png)
"პარადოქსია: როგორ უნდა უსურვო შენს შვილს ტრავმა"
ინტერვიუ / George Edzgveradze
- როგორია თქვენთვის წარმატებული ადამიანი?
წარმატებული ადამიანი — აბსურდის ადამიანია, მოთამაშე ადამიანი: რომელმაც საკუთარი ცნობიერება ამოავსო რუსული გამოთქმით: “ვსიო ესტ ტპინ-ტრავა”
- რისი გწამთ?
ადამიანის შესაძლებლობის, საკუთარი თავის გადალახვის. ეს რომ არ მწამდეს “აქ” ვერავინ გამაჩერებდა...
- ღმერთი რომ იყოთ რას იზამდით?
თავს გავიუქმებდი და აბსურდის ტრიალს მოვრჩებოდი სამყაროში...
- რა არის თქვენში საინტერესო?
უმოწყალო დამოკიდებულება კომფორტულ სააზროვნო ზონებთან…
- რას უნდა ცდილობდეს ადამიანი ცხოვრებაში?
ჯერ გახდეს ადამიანი (ინდოეთში მათ “ორჯერ დაბადებულებს” ეძახიან) და შემდგომ გადალახოს “ადამიანი”...
- ცხოვრებისეული გამოცდილება, რისი გაზიარებაც ჩემთვის შეგიძლიათ
არ მოგწონდეთ საკუთარი თავი და ეცადეთ გადაზარდოთ ის უპირობო მოძრაობაში აბსტრაქტული სრულყოფისკენ. ეს იდეალი განუწყვეტლივ უნდა იცვლებოდეს და გადაფასდეს
- ბედნიერი ხართ?
ბედნიერება არ მაინტერესებს— უძველესი, ყავლგასული და პრიმიტიული სამოთხის კონცეფტია ვითომდა კმაყოფილებაში არსებობის. მძაგს კმაყოფილება...
- რა გაკლიათ ამჟამად ყველაზე მეტად?
როგორც ყოველთვის — საბოლოო ჟინი და ნაბიჯი სრული გადალახვის
- რა განიჭებთ ხოლმე სიხარულს?
ნაყინი, ლამაზი ქალი, ძალიან გამჭვირვალედ გამოთქმული რთული სააზროვნო კონცეფტი, კარგი ფილმი, ზოგჯერ ცუდი ფილმიც, ძალიან დახვეწილი და ესთეტურად მომავალზე მობილიზებული კულტურული გარემო (არქიტექტურა, დიზაინი) ... ბევრი რამ...
- რა გიყვართ სიცოცხლეში?
ერთიანი ტოტალური კითხვითი ნიშნისკენ ადამიანის უწყვეტი ჟინიანი ლტოლვა...
- რისთვის დაიბადეთ როგორ ფიქრობთ?
არანაირად და არასდროს არ მივიღებ იმას, რაც ჩემს უკითხავად მომახვიეს თავზე. შეგნებული ცნობიერებისთვის დაბადება შეურაცხმყოფელია
- რით არის ადამიანი უნიკალური და საინტერესო?
მხოლოდ და მხოლოდ “თავისუფალი ნებით”
- სჭირდება ადამიანს ტრავმა?
ფროიდი და ლაკანი, ორივე იმ აზრისაა, რომ ტრავმის გარეშე ადამიანი როგორც “ადამიანი” ვერ შესდგება — იგი არ დაიბადება როგორც ცნობიერებაში ფუნდამენტური კითხვითი ნიშნის მატარებელი არსება. პარადოქსია: როგორ უნდა უსურვო შენს შვილს ტრავმა — არადა ამის გარეშე არაფერი ნამდვილი და ღირებული მის ცნობიერებაში არ აღმოცენდება.
მაგრამ ეს ყველაფერი წარსულს ეხება — მოდის ისეთი მომავალი, რომელც ჩვენს ძირეულ ღირებულებებს — მორალურს, ეთიკურს, ესთეტიკურს და ასევე სააზროვნო საფუძვლებს უბრალოდ გააუქმებს — ყველა დღეს არსებული სამომავლო განვითარების ვექტორი გაუქმდება და მე ვერ გეტყვით რა იქნება აღზრდის, მიზნის და არსის მახასიათებლები ასეთი მომავლის სიტუაციაში...
- მე რომ სიცოცხლე აღარ მინდოდეს, რას მეტყოდით?
გეტყოდით: სწორი ხარ, მაგრამ ასეთი ადვილი არ არის გაუძვრე სიცოცხლეს ხელიდან — მთელი აღმოსავლური (და არა მარტო აღმოსავლური) რელიგიების მიზანი ერთია: დაუძვრენ სიკვდილის და სიცოცხლის წრებრუნვას (დხარმის ბორბალს) — ამისთვის კეთდება მედიტაციები, ლოცვები, ყველა სულიერი პრაქტიკა, რომ ადამიანი განთავისუფლდეს სიცოცხლის ნებისგან რომელიც ისევ და ისევ გვბადებს და გვაიძულებს ვიარსებოთ ამ მოსაზღვრულ, მატერიალურ სამყაროში — რომელსაც სიცოცხლე ჰქვია. ამას ამბობდა შოპენჰაუერი: ადამიანი პიროვნული და გაცნობიერებული ნება უნდა დაუპირისპირდეს ბუნების ნებას ჩვენში, რომელიც ისტერიულად ილტვის სამყაროში დამკვიდრებისთვის და ფეხის მოკიდებისთვის. დელფის ორაკულმა როცა შეეკითხეს — რა არის აზრი ადამიანის ცხოვრების, ასე უპასუხა: უკეთესი იქნებოდა რომ ადამიანი არ დაიბადოსო…
- თქვენი საყვარელი ფრაზა...
“მე ვისვრი ისრებს უკუნეთ ღამეში ჯულია...” (“ჯულია” ანტონინ არტო)
